De grenzen van de nationale landschappen zijn ruwweg aangegeven en het wordt aan de provincies overgelaten die grenzen nauwkeurig vast te leggen. Van belang is, dat de woonkernen in zo’n nationaal landschap slechts zeer beperkt mogen groeien. Een vestigingsoverschot wordt niet toegestaan. In de provincie Utrecht zijn er drie nationale landschappen: Eemland, Rivierengebied en Nieuwe Hollandse Waterlinie. In de gemeente Bunnik hebben we te maken met de laatste twee. Opvallend is, dat aan de Noord-Oostzijde van Houten een gebied is, dat niet tot een nationaal landschap behoort. Rivierengebied en Nieuwe Hollandse Waterlinie sluiten niet op elkaar aan, Het leek alsof deze opening was vrijgehouden voor het tracé van de verbinding tussen Houten en de A12, bekend als het A12-SALTO-project. Daarom is mijn zienswijze in dit dossier opgenomen.
Betreft: Zienswijze Ontwerp streekplanuitwerking nationale landschappen.
Geacht College van Gedeputeerde Staten van de provincie Utrecht,
- Het Raaphofse Bos is het enige essenhakhoutbos, dat in dit gebied nog rest. Oudere kaarten uit het begin van de vorige eeuw laten hier meer bos zien. Het kenmerkt zich door een rijke flora en fauna. Naast vele vogels vindt men er ook reeën en er is een bewoonde dassenburcht. Het bos is een rijksnatuurmonument, maar de omgeving verdient eveneens bescherming, want daar foerageren de reeën en dassen.
- De strook langs de A12 met veel fruitteelt en een camping biedt een beeld van het halfopen Krommerijngebied met veehouderij en fruitteelt en nu eens geen kantoren, autoshowrooms en meubelboulevards. Men wil er ook uitloopgebied van maken van de overbelaste landgoederenzone Noordelijk van de A12, Rhijnauwen en Amelisweerd.
- Een strook Noordoostelijk van de kern Houten, waar merkwaardigerwijs het Nationaal Landschap Rivierengebied en Nieuwe Hollandse Waterlinie niet op elkaar aansluiten. Juist hier ligt een schitterend fossiel Rijndal met de Rietsloot als restgeul en duidelijk herkenbaar in het landschap en zelfs op topografische kaarten. Daar loopt over de westelijke oeverwal de Rijsbruggerweg en het lijkt mij zeer waarschijnlijk, dat al in de Romeinse tijd hier de verbindingsweg lag tussen de Limesweg, de Achterdijk en de toenmalige Romeinse nederzetting in de kern van Houten-Dorp. De strook heeft ook het kenmerkende grondgebruik van de stroomruggen: akkerbouw en fruitteelt naast grasland nu men zich meer specialiseert op fruitteelt en rundveehouderij. Ook de overgang naar de westelijk gelegen kom is van belang. Het microreliëf verdient hier bescherming, zoals enkele jaren geleden bepleit werd door een groot aantal landelijke organisaties op het gebied van landschap, natuur en recreatie. Onze provincie heeft in Nederland een voorbeeldfunctie waar het gaat om het behoud van aardkundige waarden.
- Het Raaphofse Pad liep vroeger verder in de richting van de Achterdijk en werd door voetgangers uit Odijk gebruikt om naar Utrecht te lopen. Maar we mogen niet uitsluiten, dat ook de Romeinen daarvan gebruik maakten. Ook hier zou het tracé van de Limesweg gevonden kunnen worden. Er bestaan plannen om het oude tracé te gebruiken voor een fietspad.
Daarom wil ik er voor pleiten de grens westelijk van Odijk oostelijk van het Raaphofse Bos te laten lopen en vervolgens parallel aan de A12 tot de Oostelijke grens van de Hollandse Waterlinie. In de bijgevoegde kopie van de topografische kaart wordt dit zichtbaar gemaakt. Tevens is een fragment van de geomorfogenetische kaart toegevoegd, waarop de oude Rijnloop zichtbaar is.