VIER DE FIETSTOCHT!
“Vierde fietstocht voor 55plussers” stond er boven het bericht in het plaatselijke huis-aan-huisblad. Ik bedacht, dat je het ook anders kunt lezen en inderdaad; zo’n fietstocht is een feest. Zelfs als je een tijd door de regen fietst, zoals de vorige keer. Het was toen maar goed, dat we gegaan waren, want een donderdag later was het weer nog veel slechter.
We doen dit al achttien jaar en we hebben onze eigen formule voor een mooie en interessante tocht gevonden. Onderweg valt van alles te zien, maar de kunst is ook te weten, wat je ziet en zo het landschap te begrijpen. Als je zo naar het landschap kijkt, kun je nog meer genieten. Dit keer ging de tocht vanuit Odijk via Zeist, Soesterberg, Soest en Hoogland naar de Amersfoortse wijk Kattenbroek. Ons eigen dorp is niet bepaald rijk aan bijzondere architectuur. Het is een keurig maar nogal gewoon dorp, al zitten er wel wat leuke dingen in de indeling van het dorp. In Zeist kwamen we eerst door de flatwijk Kerkckebosch. Door al het bos vallen de flats wat minder op. In een ander deel van de wijk zie je vooral villa’s, velen uit de dertiger jaren of nog iets eerder en dan gerestaureerd en enkele van recente datum. En dan door het bos naar Soesterberg met veel saaie rijtjesbouw, maar ook fraaie landhuizen. Die zie je ook in Soest, waar we op de doorgaande route een allegaartje van allerlei stijlen en stijlperioden aantroffen. Wat wij onderweg allemaal tegen kwamen verschilde in ieder gaval sterk van de bouw in Kattenbroek
Tussen Soest en Hoogland ga je door het Eemdal. Dit gebied wordt als Nationaal landschap groen gehouden. Het is er zeer vlak met Noordelijker zeeklei op veen. Wij doorkruisten een vlak zandlandschap met een afwisseling van bos en vooral grasland. Langs de weg wat lintbebouwing. We noemen het een coulisselandschap. Zo was het landschap waar Kattenbroek nu ligt 25 jaar geleden ook. We zagen ook de fietsboot. Vanuit Amersfoort kun je met die boot over de Eem varen en onderweg uitstappen om weer verder te fietsen. En we maakten gebruik van een schitterende nieuwe fietsbrug over de Eem. Het werd duidelijk, dat men veel doet om dit gebied geschikt te maken voor extensieve recreatie.
Kattenbroek is vooral interessant door de indeling van de wijk en de inspiratiebronnen daarachter. Het meest opvallende is de Ring, die precies dezelfde afmetingen heeft als de Stadsring rond de oude binnenstad van Amersfoort. De delen van de Ring dragen de namen van vier werelddelen en dat duidt weer op een van de inspirerende thema’s: Reizen. De ring wordt doorsneden door een assenkruis. De ene as is de Laan der Hoven met aan weerszijden hofjes met woonbebouwing er omheen. Aan een zijde zijn de hoven overdekt. En zo heeft een woongebouw een tropische tuin als binnenplaats. Deze wintertuin duidt dan weer op een andere inspiratiebron: de vier jaargetijden. De andere as wordt de Verborgen Zone genoemd met scholen en culturele instellingen en deze as staat voor nadenken en emoties en gevoelens. Een gebogen laan naar de waterpartij gekeerd heet het Masker en staat voor de anonimiteit van de stad. Er is een goed uitgerust winkelcentrum, de Emiclaerhof. Veel woningen zijn aan het water gebouwd, lijken er op te drijven en dan zijn er nog de brugwoningen en de ruïnewoningen. Het is niet moeilijk een paar uur door de wijk te dwalen en dan heb je nog niet alles gezien. De zuidelijke rand kijkt uit op een dekzandrug, die zo’n een tot twee meter boven de omgeving uitsteekt. Die rand heeft het karakter van een verdedigingslinie met forten en walwoningen.
De toenmalige wethouder Fons Asselbergs, later directeur van de Rijksmonumentenzorg, wilde van de nieuw te bouwen wijk iets bijzonders maken. Hij vormde een beleidsteam, waarin alle betrokken instanties waren vertegenwoordigd. De stedenbouwkundige Ashok Bhalotra zorgde voor het stedenbouwkundige plan en de coördinatie van al die architecten, die aan de bouw meewerkten. In de wijk vinden we 40% sociale woningbouw en die is overal gemengd met andere bouw. En dat gaat prima. Eigenlijk zagen we onderweg maar een paar borden met “Te Koop”. Kennelijk willen de mensen er graag blijven wonen. De wijk is nu zo’n vijftien jaar oud en ziet er nog prima uit.
Maar vonden de deelnemers aan de fietstocht het nu een mooie wijk? Wel een bijzondere, maar een flinke minderheid vond de wijk ook mooi, maar niemand zou er willen wonen. Iemand bekende, dat zij de dertiger jaren bouw en de daarvan afgeleide retrobouw toch mooier vond.
Jaargang 2, Nr. 24.