Privacywet

EVALUATIE DRINGEND NODIG

 

Steeds meer mensen krijgen er last van. Politici, mensen van het OM en van de politie, maar ook deskundigen op het gebied van Corona. Ze worden bedreigd. De burgemeester van Haarlem moest zelfs onderduiken. Als je mailbox vol dreigmails zit heb je liever niet, dat jouw adres gemakkelijk te vinden is.

En zo heeft iedereen, die persoonsgegevens beheert te maken met de Privacywet. Dat was vroeger  wel anders. In mijn jeugd in Arnhem hadden we een adresboek, vuistdik, en daarin vond je van heel Arnhem wie in een bepaalde straat op een bepaald huisnummer woonde. Tot voor enkele jaren had mijn aardrijkskundig genootschap boekjes met van alle leden naam, adres, functie en werk en telefoonnummer. Dat mag gewoon niet meer. Als mensen merken, dat ze niet meer te vinden zijn moeten ze een manier vinden om toch bekend  te worden bijvoorbeeld via Facebook of door hun website. Maar niet iedereen vindt dat nodig.

Wie mijn website wat beter bekeken heeft kan weten, dat ik in 1954 als onderwijzer slaagde op de Sint Ludgeruskweekschool met internaat te Hilversum. Er was toen door de geboortegolf van 1946 en daarna een groot aantal kinderen en daardoor een tekort aan leerkrachten voor het Lager Onderwijs, (nu Basisonderwijs geheten).. De banen lagen voor het oprapen. Mijn klasgenoten kwamen uit Groningen, Friesland, Drente, Overijssel, Gelderland benoorden de Waal, Utrecht en het Gooi.. Ze kwamen in bijna heel Nederland terecht. Aanvankelijk was er weinig onderling contact. Na 20 jaar opperde iemand om een reünie te organiseren. De school had van de meeste oud-leerlingen hun adres. Bij een volgende reünie merkte ik, dat er een paar verloren schapen waren. Ik wist iedereen te vinden. De laatste jaren  zijn er veel klasgenoten overleden van de 47 zijn er 12 nog in leven, maar van een weten we het niet. Zijn vaste telefoonnummer is niet meer in gebruik. Zijn Emailadres is nog te gebruiken, maar er komt geen antwoord. Een brief op zijn laatst bekende adres in Heilo wordt niet beantwoord. De gemeente Heilo mag ons niet zeggen of hij is overleden. Ik zou via die gemeente na betaling een brief naar de kinderen kunnen sturen met het verzoek aan die kinderen ons te vertellen of onze vroegere klasgenoot Wim Nijland nog leeft. Ik denk, dat velen soortgelijke ervaringen hebben als ze een oude vriend of collega of familielid zoeken. Waarom wordt het keurige burgers zo moeilijk gemaakt?

 Maatregelen om iemand onvindbaar te maken moeten er zijn. Je leest wel eens over vrouwen, die vreselijk lijden onder huiselijk geweld. Als ze eindelijk gescheiden zijn worden ze nog steeds lastig gevallen door die gewelddadige ex. Ze vrezen voor hun leven. Rechterlijke uitspraken helpen niet. Dan moet zo’n vrouw een totaal andere identiteit aannemen en zeker weten, dat niemand haar nieuwe naam verklapt. Daarom moet die privacywet dus wel heel streng zijn. Bedenk daarbij, dat ook kleine criminelen er misbruik van kunnen maken. Ik geef een voorbeeld uit eigen ervaring. Er zijn van die mensen, die er een gewoonte van maken op de pof te leven. Rekeningen worden niet betaald. Bij leveranciers loopt de schuld steeds verder op. Sportclubs kunnen naar de contributie fluiten en net zo de peuterspeelzaal. (Daar was mijn vrouw toen leidster, lang geleden.) Zo’n persoon maakten we in ons dorp mee. Op zekere dag was ze met de Noorderzon vertrokken. Ik wist haar ergens in Noord-Holland op te sporen en op zekere dag stonden we bij haar voor de deur. Wij konden haar niet dwingen. Zulke kleine crimineeltjes maken misbruik van de privacywet. Ze maken zich onvindbaar voor schuldeisers.

Ik zit nogal eens te foeteren op die privacywet. Ik heb er dan last van. Anderzijds wordt mij duidelijk hoezeer hij noodzakelijk is. Mijn vraag is of men kan nagaan of in de wet regels kunnen worden opgenomen in welke gevallen voor goedwillende burgers uitzonderingen mogelijk zijn.

14e  Jaargang, Nr.699.

Leave a Reply