WAAR BLIJVEN DE WIJZEN IN HET OOSTEN?
Het nieuwe jaar is begonnen en het is een bijzonder jaartal. Het vorige was 1919 en mijn ouders hebben dat jaar meegemaakt. In februari wordt een dorpsgenote honderd jaar. Ze is nog buitengewoon kwiek. Een dochter mocht ik les geven. Haar moeder is dus geboren in 1920. Maar ze leefde in haars moeders schoot al in 1919. Dat was dus ook zo’n bijzonder jaar. Sommige kleuters en babies van nu zullen het jaar 2121 meemaken. Wat gaat er dit jaar allemaal gebeuren en wat hopen we, dat er wel en wat er niet gebeurt?
Het jaar is al heel slecht begonnen met de liquidatie van Iraans tweede man, generaal Qassem Soleimanie. Er zijn mensen blij mee en anderen zijn woedend. De Iraanse leiders hebben wraak gezworen. Israël heeft al voorzorgsmaatregelen genomen en zal bij aanvallen van Hamas of Hezbollah ongetwijfeld hard terug slaan. Iran heeft raketten, die Israël kunnen bereiken. Ook Saoedie Arabië kan gemakkelijk getroffen worden, zoals al eerder gebleken is. Hoe gaan de Verenigde Staten daar weer op reageren? Een enorme instabiliteit in het Midden Oosten valt te verwachten en dat gaat ongetwijfeld weer invloed hebben op de wereldeconomie. De olieprijzen zijn al gestegen. Trump beweert, dat honderden Amerikaanse levens zijn gered door de uitschakeling van Soleimanie. Dat is nog maar de vraag. Bovendien zullen er in het Midden Oosten veel mensen worden gedood en zijn de levens van die mensen minder waard dan Amerikaanse levens? Wanneer wordt men in het Midden Oosten eindelijk wijs?
Na de Tweede Wereldoorlog hebben de landen van Europa eindelijk gekozen voor eenwording. Dat gaat allemaal nog heel traag en echt goede samenwerking tussen de lidstaten van de Europese Unie is er nog niet. Toch begint het Europees Parlement meer invloed te krijgen en de Europese Commissie dwingender aan te sporen tot een beter beleid. Ursula von der Leyen werd niet zomaar voorzitter van de Europese Commissie en moest met forse toezeggingen komen. Vaak liggen de lidstaten dwars, maar ik hoop, dat er in dit bijzondere jaar voortgang wordt geboekt. Er is nog steeds veel regionale ongelijkheid binnen Europa. In combinatie met de gebrekkige democratie wordt het moeilijk daar een oplossing voor te vinden. Die regionale ongelijkheid vind je ook binnen de lidstaten. Zelfs binnen Nederland vind je verschillen in gemiddeld inkomen per hoofd van de bevolking, vind je verschillen in opleidingsniveau en in werkloosheid. In Groningen gaat terecht de gaskraan dicht, maar net als bij de mijnsluitingen in Zuid-Limburg moet er wel alternatieve werkgelegenheid komen. Er is nog altijd werk aan de winkel.
Nu kun je vanuit een liberaal standpunt ervan uitgaan, dat mensen hun eigen voordeel nastreven en zo zelf hun achterstanden wegwerken. Maar waarom lukt dat niet? Waarom blijft de ongelijkheid bestaan? Een van de oorzaken is, dat er een grote ongelijkheid is en de machtigen het steeds weer winnen. Daarom vond ik vandaag het Geloofsgesprek op NPO2 om 9.45 uur elke zondagmorgen zo interessant. Economen gingen altijd uit van de homo econmicus, die strikt het eigen belang nastreeft en zo tot steeds grotere welvaart komt. Maar er blijkt een trend, waarbij economen er op wijzen, dat rekening houden met het belang van de ander zoals werknemers en consumenten, maar ook concurrenten uiteindelijk leidt tot betere resultaten. Als je je best doet om je klanten goed van dienst te zijn, houd je je klanten. Dat wederzijdse in de economie draagt bij tot groter geluk. De zaken lopen goed. Economiestudenten in Rotterdam kunnen colleges theologie volgen, waarbij hun duidelijk wordt gemaakt hoe belangrijk dat wederzijdse in de economie kan zijn.
Zelf dacht ik door naar de politiek. In een gesprek met familie zei ik, dat als je echt gelovig christen bent, dat ook consequenties zal hebben voor je politieke keuzes. Veel mensen stemmen vooral op de partij, waarvan ze denken, dat die hun eigen belang het meest dient. Maar als christen hoor je ook te denken aan het belang van de zwaksten in de samenleving. Vroeger probeerde de christelijke partijen dat te doen. Bij het CDA merk je daar nog maar weinig van De Christen Unie en wat mij betreft GroenLinks komen juist voor die zwaksten op, niet allen de mensen, maar ook de natuur. Dat is rekening houden met de ander. Uiteindelijk draagt dat bij aan jouw persoonlijk geluk en dat van anderen. Dat deze inzichten in 2020 verder doorbreken, dat is voor mij een bijzondere wens.
Jaargang 12, Nr. 596.