ORGAANDONATIE EEN BUITENGEWONE DAAD VAN NAASTENLIEFDE
Al eerder schreef ik over het onderwerp orgaantransplantatie en orgaandonatie. Zie dit weblog van 22 oktober 2010 of klik door naar: http://johnchmjorna.nl/?p=899 Ik ga nu dit blog niet nog eens herhalen, maar noem nog wel de uitspraak van de arts en medisch ethicus Kardinaal Willem Eijk: Met name orgaandonatie: het bij leven schenken van een nier ziet hij als een buitengewone daad van naastenliefde en over orgaantransplantatie zegt hij dat de R.-k. Kerk die van harte aanbeveelt. Inderdaad, wat is er nu mooier dan wanneer je door een ongeval bij volle gezondheid je leven verliest, dan toch een of meer medemensen juist weer leven kunt schenken. Het lijkt mij voor nabestaanden ook een troostvolle gedachte. Ik sta nog wel al vele jaren als donor ingeschreven, maar voor de meeste organen of weefsels ben ik te oud.
D66 gelooft uiteraard niet in wonderen, maar je zou het haast denken, dat een hogere macht heft ingegrepen om een treinvertraging te veroorzaken. Zo werd het wetsontwerp over donorschap toch aangenomen. Tot mijn genoegen. U zult begrijpen, dat een aantal reacties mij niet tot vreugde hebben gestemd. Een overheid heeft tot taak bij zaken als deze regelend op te treden. Een uitspraak, dat de overheid zich mijn lichaam toe-eigent, is onjuist en vooral een nogal onsmakelijke vorm van stemmingmakerij. Die overheid doet maar. De werkelijkheid is, dat jij organen of weefsels bij een plotseling overlijden ter beschikking stelt van een doodzieke medemens, die daardoor verder kan leven met minder pijn of benauwdheid. Wekelijks maak ik in mijn fitnessgroepje een longpatiënt mee en met de zuurstoffles verbonden probeert ze toch zo goed mogelijk fit te blijven, want misschien is er straks voor haar een gezonde long beschikbaar. We leven allemaal erg met haar mee.
Het verdriet mij zeer, dat partijen, die zich in hun naamgeving christelijk noemen gemeend hebben tegen te moeten stemmen. Het wezenlijke verschil met de vigerende wet is, dat je nu moeite moet doen om te kennen te geven, dat je donor wilt zijn en straks moeite moet doen om te laten weten, dat je niet donor wilt zijn. Juist voor partijen, die zich christelijk noemen en dus de liefde tot de naaste gelijk zien aan de liefde tot God, zou het zich beschikbaar stellen als donor een vanzelfsprekendheid moeten zijn. Laten we hopen, dat onder de senatoren van die partijen de betekenis van naastenliefde beter bekend is.
Veel VVD-kamerleden hebben tegen gestemd. Daarbij wordt een grondwetsartikel te hulp geroepen over de onaantastbaarheid van het menselijk lichaam. Het komt mij nogal vreemd voor dat artikel ook voor een stoffelijk overschot te laten gelden, want dan zou crematie en begraven niet mogelijk zijn. Als je bedenkt wat er met een lichaam in een graf gebeurt is het toch veel mooier wanneer je kunt bedenken, dat organen van jouw dierbare overledene voortleven in het lichaam van een ander. Mevrouw Dupuis-oud senator voor de VVD oppert de idee, dat je zelf donor moet zijn, wil je in geval van nood zelf voor transplantatie in aanmerking komen. Wil je profiteren, dan moet je ook bereid zijn anderen te laten profiteren. Dat besef kan nu ook al een rol spelen, wanneer je je laat inschrijven als donor. Wat is het mooi, dat transplantatie in deze tijd mogelijk is. En maar hopen, dat het voor mij nooit nodig zal blijken. Maar ook voor het transplantatiesysteem geldt, dat solidariteit altijd iets wederzijds is. Als ik anderen help, kan ik er op rekenen zelf ook geholpen te worden.