Mijn houding tegenover Israël en

ANTISEMITISME?

De dodenherdenkingen op 4 mei en de bevrijdingsfeesten op 5 mei liggen weer achter ons. Ik was weer op Fort bij Rhijnauwen, waar meer dan vijftig Belgische en Nederlandse verzetsstrijders zijn gefusilleerd. Daarbij ook de vader van een klasgenoot van de HBS. Dat maakt het altijd realistischer. Het zijn niet alleen anonieme mensen, die daar vermoord zijn. Zij hebben hun leven gegeven voor onze vrijheid. Als je daar over nadenkt, besef je weer wat een geluk wij hebben hier in een vrij Europa te leven. Je zult maar in een land als Syrië of Irak of Jemen leven of onder een dictator in de Russische federatie of Turlije.

Er is één volk, dat elke keer weer in de ellende terecht komt, het Joodse volk. Sommigen spreken over het Joodse ras en menen ook de typische raskenmerken van Joden te kennen. Maar er zijn heel wat Joden, die je niet als Jood zult herkennen en er zijn veel Arabieren, die gemakkelijk voor een Jood zouden kunnen doorgaan. Lang niet alle Joden beschouwen zich in religieus opzicht als Jood. Maar alle joden voelen zich Jood op grond van hun geschiedenis en hun cultuur.

Bij Pauw zaten een aantal Joodse mensen om de tafel en spraken over hun Jood zijn. Sommige van hen worden vaak bedreigd en voelen daardoor angst. Ze durven op straat geen keppeltje meer te dragen. De vraag werd wel gesteld: Waar komt die afkeer van Joden vandaan? Maar ik hoorde geen antwoord. Zouden ze geen antwoorden kennen? Of wilden ze die antwoorden niet noemen, omdat ze die antwoorden liever niet horen? Eeuwenlang zijn de Joden gezien als een volk van Godsmoordenaars. Zij werden verantwoordelijk gehouden voor de dood van Jezus van Nazareth, Gods Zoon. De officiële kerken hebben die overtuiging na de Holocaust ingetrokken. Dat wil niet zeggen, dat daarmee die gedachten verdwenen zijn. Joden werden vaak gediscrimineerd en kwamen daardoor vaak terecht in de handel en het bankwezen. Als je dan eens een miskoop deed, was dat niet je eigen schuld, maar werd de Joodse koopman er op aangekeken. Zo worden mensen vatbaar voor verhaaltjes over een Joods wereldcomplot. Het zijn de Joden, die achter allerlei narigheid zitten: De aanval op de Twin Towers in New York of de misdaden van ISIS in Irak en Syrië. Probeer je daartegen maar eens te verweren.

Het gezelschap was er min of meer van overtuigd, dat antisemitisme nooit zal verdwijnen en ze spraken erover of het dan niet beter zou zijn als alle Joden zouden verhuizen naar een veilig nationaal thuis, Israël. Het Joodse volk voelt zich nauw verbonden met Israël en dan wordt kritiek op Israël al snel kritiek op alle Joden en dus een vorm van antisemitisme. De critici leggen er dan weer de nadruk op, dat ze niets hebben tegen het Joodse volk op zich, maar wel tegen het Zionisme, dat leeft onder de Joden. Ze hebben er bezwaar tegen, dat Joden hun eigen staat willen vestigen in het gebied dat het Joodse volk uit de Bijbel bewoonde, ongeveer het huidige Israël en de bezette gebieden. Die claim is niet terecht.

Er zijn heel veel mensen, ook in Nederland, die het bestaansrecht van de staat Israël, dus zonder de bezette gebieden, niet erkennen. Als je hen antisemiet noemt, kan ik me dat voorstellen.

Als Israël door een resolutie van de VN binnen beschreven grenzen als onafhankelijke staat erkend is, wil ik het bestaansrecht van de staat Israël ook erkennen. Joodse mensen hebben na eeuwen vervolging eindelijk recht op veiligheid binnen een eigen staat. Dat geldt voor iedere wereldburger. Het geldt ook voor Palestijnen. Israëli’s en Palestijnen lijken elkaar hun eigen veilige en onafhankelijke staat niet te gunnen. Voor mij zijn ze beiden schuldig aan het voortbestaan van het conflict. Elke keer laait het weer op. De een provoceert de ander en dat om beurten.

Ben ik nu een antisemiet? Ik ben niet tegen Israël, maar tegen het optreden van opeenvolgende Israëlische regeringen, zoals ik ook tegen het handelen van de Palestijnen ben. Is een oplossing mogelijk? Alleen als Israëli’s en Palestijnen het beiden willen en dat vraagt wederzijds vertrouwen. Komt dat er ooit? Het lijkt er niet op, maar er zijn meer van die onoplosbare conflicten geweest, die toch tot een goed einde kwamen. Ik hoop het nog mee te maken.

Jaargang 9, Nr.409.

7 Responses to “Mijn houding tegenover Israël en”

  1. Aaron Silberschmidt schreef:

    Ik vind het ook. In het conflict tussen een verkrachter en een slachtoffer moeten beiden elkaar leren respecteren. Waarom moet die verkracht zo nodig geweld gebruiken? Waarom moet het slachtoffer nou per sé tegenstribbelen? Wederzijds vertrouwen is het antwoord. Ik hoop het nog mee te maken.

    • Aaron Silberschmidt schreef:

      Mijn sarcasme komt over, hoop ik. Dit is geen conflict waarbij twee partijen evenveel schuld hebben.

      Het slachtoffer verdient steun. De verkrachter moet worden aangepakt. De originele Palestijnen verdienen steun. Racistisch, oorlogszuchtig en met atoombommen bewapend Israel moet worden aangepakt.

  2. Likoed Nederland schreef:

    De Palestijnen is 15 keer een staat aangeboden sinds 1937.
    Altijd hebben ze die geweigerd, en altijd om dezelfde reden:
    ze kunnen een Joodse staat niet accepteren.

    • Aaron Silberschmidt schreef:

      Likoed NL = vrienden van Wilders, leugenaars.

      Een racistische kolonie-staat is nooit acceptabel. Of die nu Joods of Nederlands of Russisch is, dat doet er verder niet toe. Israel verjaagt en vermoordt de inheemse bevolking – islamitische, christelijke en zelfs joodse Palestijnen die geen zin hadden in het zionisme. Zionisme is en blijft racisme – dat merken de zwarte joden in Israel nu ook. Die worden door witte zionisten als honden behandeld.

      • Likoed Nederland schreef:

        Dank voor uw overduidelijk antisemitische reactie, volgens de betreffende definitie van de EU.
        Zo wordt mensen duidelijk waar die Israel haat vandaan komt.

Leave a Reply