Gesprekken aan de campagnekraam 4

Kraampraat 4: De Polen 

Dit is al weer de vierde in een serie van mijn Columns van de Week, die gewijd zijn aan gesprekken, die wij tijdens de komende verkiezingscampagne gaan voeren bij onze kramen op markten en bij winkelcentra. Het leukste is, dat er altijd weer mensen komen, die van die vastgeroeste meningen hebben. Je begint met belangstellend te luisteren. Je bent immers geïnteresseerd in de mening van de kiezer.
De Europawerkgroep biedt afdelingen aan hen te adviseren bij de verkiezingscampagne. Dat kan inhouden het leren voeren van dergelijke gesprekken. 

Mevrouw, weet u dat er binnenkort Europese verkiezingen zijn? Ik heb een mooi foldertje voor u. Nou, dat zal ik toch maar niet meenemen, want als mijn man het ziet….! Wordt ie helemaal laaiend. Hoe dat zo mevrouw? Nou, hij is al een jaar werkloos en hij zegt, dat zijn baas hem er uit gegooid heeft om goedkope Polen aan te nemen. Dat is niet zo mooi mevrouw. En volgens mij mag dat ook helemaal niet. Wat heeft uw man gedaan. Ja wat moet ie; de bazen zijn de baas en als knechie heb je niks te vertellen. Is uw man lid van een vakbond, mevrouw? Da’s veuls te duur meneer. Dat mag zo zijn, maar nu is hij nog veel meer geld kwijt met alleen een uitkering. Zo ver had ik nog niet gedacht. Ziet u mevrouw, uw man zal wel onder een CAO vallen. Dat geldt voor alle mensen, die de baas in dienst heeft. Hij moet die Polen gewoon het CAO-loon betalen. Maar mevrouw, ik heb een vriendje en die werkt bij de vakbond. Als u mij nou even de naam van die baas geeft, dan vraag ik aan mijn vriend, wat we kunnen doen. Mijn partij wil ook gelijke lonen voor iedereen. Hier hebt u een foldertje. Kunt u uw man laten zien. Als u volgende week weer langs komt, dan weet ik meer. 

En mijnheer, kan ik u ergens mee helpen? Ik heb het wel gehoord, wat u tegen mevrouw zei, maar ondertussen; we worden overspoeld door buitenlanders. Dat zou niet mogen. Ja meneer, er zijn er heel wat, maar als er hier geen werk was, zouden ze niet komen. Een paar straten verderop zag ik een Poolse auto staan. Daar waren ze bezig met de verbouwing van een huis. Ik informeer eens in de buurt en ik hoor, dat het voor die Polen aangenomen werk is. De eigenaar is een stuk goedkoper uit. En een Nederlandse aannemer was er niet te vinden, zoveel werk had hij. Dat zal nu wel anders worden met die crisis.  

Interessante verhalen vertelt u mijnheer, maar ik vind het maar niks, al dat vreemde volk. Ik kan mij dat voorstellen, maar vroeger zeiden ze dat ook van de Friezen, die naar Amsterdam kwamen om in de havens te werken en in Rotterdam zeiden ze het van de Brabanders. Heeft mijn opa me nog verteld en die is al jaren geleden overleden. Mensen zoeken altijd de plekken op, waar werk is. Hoeveel Nederlanders werken er niet in Londen bij het bankwezen? Hoeveel boeren zijn er niet naar Oost Duitsland en Denemarken en Frankrijk getrokken. Hier is geen ruimte meer om je bedrijf uit te breiden. Ja, dat weet ik, ze zijn ook naar Canada en Australië en Nieuw Zeeland verhuisd. Soms leren de boeren daar heel wat van de Nederlanders, want het zijn vaklui, die boeren van ons.  

Gaat u wel eens kamperen in Frankrijk? Hoe vindt u een leuke camping? Tegenwoordig kijk ik op Internet. Dat is mooi, hoor, kan ik meteen zien of ze Nederlands praten. Precies meneer, er zijn heel wat Nederlanders een camping in een ander land begonnen of een pensionnetje. Zo zwermen Nederlanders uit over de hele wereld en dan is het niet gek, dat er ook mensen naar Nederland komen. Als ik bij mijn tante in het verzorgingshuis kom, dan wordt ze bij het wassen en aankleden geholpen door een Poolse verzorgster, een Surinaamse komt koffie of thee brengen en een leuke Marokkaanse maakt de kamer schoon en een andere is activiteiten- begeleidster. Het kost in die huizen de grootste moeite om voldoende personeel te vinden. 

Mag ik mij er ook even mee bemoeien? Blijven die mensen hier niet hangen? Dat kan, maar velen werken hier een paar jaar tot ze het geld bij elkaar gespaard hebben om in hun eigen land een huis te bouwen. Dan gaan ze weer terug. Het mooie is, dat ze hier ook veel leren en wij ook wel van hen. Als ze dan terug zijn in hun eigen land, dan kunnen ze daar van die ervaring profiteren. Dat is nou precies, wat mijn partij graag wil. Kijk maar in dit foldertje meneer. Dank u wel. Ik ga het thuis lezen. Maar of ik ook op GroenLinks stem, dat weet ik niet. Ik stem mijn hele leven al op dezelfde partij. Als u maar stemt mevrouw. Daar gaat het vooral om. Prettig weekend.

Jaargang 2, nr. 2

Leave a Reply