IN MEMORIAM PETER VAN STRATUM
Peter is een van de mensen, waarvan je kunt zeggen, dat je blij bent hem gekend te hebben. Hij wist mij vaak over te helen om actief te worden. Maar zelf heeft hij zich zijn hele leven enorm ingezet. Hij werd op 4 oktober 1941 in Eindhoven geboren. Na de middelbare school ging hij Frans studeren. In Parijs kwam hij in contact met Abbé Pierre. Het heeft voor een belangrijk deel zijn leven bepaald. Peter was jarenlang bestuurslid van de Emmausbeweging in Nederland, die gebruikte goederen inzamelt en in hun winkels verkoopt. Hij werkte bij V&D en door zijn vakbondswerk daar stapte hij over naar de Dienstenbond en uiteindelijk naar het Productschap Water, Frisdranken en Sappen. Een laatste activiteit speelde zich af in Tsjechië, waar hij na de val van het IJzeren Gordijn bedrijven hielp op weg naar een moderne Westerse bedrijfsvoering.
Peter was in de zeventiger jaren van de vorige eeuw voorzitter van de PPR in Bunnik, Odijk en Werkhoven. Hij kwam een keer langs om te vragen of wij lid wilden worden. We werden lid. Aanvankelijk ging het kalm aan. Maar bij de verkiezingen van 1986 kwam er een PPR-PSP-lijst en werd Cor als raadslid gekozen samen met PSP-er Jan-Willen van Dormolen. In 1989 was er dus een stevige basis voor de afdeling Bunnik van GroenLinks. In 1998 kwam Perspectief 21 in de raad. Zou het allemaal gebeurd zijn als Peter ons niet gevraagd had lid te worden?
In die tijd zei Peter ons een keer, dat hij wat meer tijd had en iets voor de parochie wilde gaan doen. Hij werd voorzitter van de Parochiële Caritas Instelling. In ons welvarende dorp had de PCI weinig te doen. De parochie was wat naar binnen gekeerd. Peter kwam met het idee om iets te gaan doen aan missie en ontwikkeling. Dat werd het Dolores-project. Er werd geld ingezameld en Pater Ab van Leeuwen s.v.d. gebruikte het om jongens en meisjes uit arme gezinnen te helpen, die naar de middelbare school wilden en soms ook daarna naar een college. Dat was echte ontwikkelingssamenwerking, want zonder geschoolde mensen komt een land niet tot ontwikkeling. In die tijd herhaalde Peter graag de woorden van de Franse bisschop Jean Gaillot: “Een kerk die niet dient, dient tot niets.”. We kunnen constateren, dat in Odijk die diaconale houding op vele manieren gemeengoed is geworden. Dat is ook de verdienste van Peter. Er gaat nog steeds jaarlijks een bedrag naar de Filippijnen. Overigens had Peter door zijn vakbondswerk en door zijn lidmaatschap van de Rotary heel veel internationale contacten.
Als lid van de Rotary heeft hij uitwisseling met Brandys nad Labem in Tsjechië tot stand gebracht. Over en weer werden bezoeken gebracht. Een scholierenkoor kwam naar Nederland en ons koor Multiple Voice ging naar Tsjechië. Voor ons kwam daardoor een persoonlijk contact tot stand, dat voor beide kanten waardevol was.
Samen met Peter was ik in 1997 op de Tweede Europese Oecumenische Bijeenkomst in Graz in Oostenrijk. Peter maakte er tegelijk gebruik van een tweetal beroemde kathedralen te bezoeken. Hij wilde alle kathedralen uit een boek een keer gezien hebben. Maar het was vooral een heel bijzondere ontmoeting met christenen van allerlei kerken uit heel Europa. Het thema was ‘Verzoening’. Het was sterk geïnspireerd, door de verzoening tussen katholieken en protestanten in Noord-Ierland en tussen wit en zwart in Zuid-Afrika. Die boodschap, dat verzoening tussen vroegere vijanden mogelijk is, kan in deze wereld vol conflicten niet genoeg herhaald worden. Die reis heeft onze band versterkt. Elke keer deed Peter weer een beroep op me. Zo hebben we figuurlijk menig een-tweetje gespeeld. Peter, met velen zal ik je missen, maar jouw leven zal ons blijvend inspireren.
Jaargang 8, Nr.356.