CONCURRENTEN OF BONDGENOTEN?
Bij verkiezingen probeert elke partij zoveel mogelijk stemmen binnen te halen. Dan zijn alle partijen elkaars concurrenten. Maar dat bedoel ik niet. Elke partij richt zich op een deel van de kiezers. De vraag wordt dan of GroenLinks en de Partij voor de Dieren in dezelfde vijver vissen. Proberen ze beiden hetzelfde type kiezer te verleiden? Daarbij is niet zozeer het stemgedrag in de Kamer bepalend. De meeste kiezers zijn daar niet of nauwelijks van op de hoogte. Het gaat ook niet om de verkiezingsprogramma’s. Daar wordt weliswaar veel energie in gestoken, maar slechts weinig kiezers verdiepen zich er in. De partijen doen ook weinig moeite hun programma meer bekend te maken. Campagnestrategen kiezen een of meer aansprekende items, waarmee de kiezers bestookt worden. Kieswijzermakers produceren stellingen, waarvan ze verwachten, dat de partijen er erg verschillend over denken. Dan vind ik het nogal eens verrassend te vernemen wat de mening is van mijn favoriete partij. Meestal zit ik er niet mee. Aan het eind kom ik toch goed uit. Nooit bij de PVV of de VVD bijvoorbeeld en evenmin bij het CDA of bij D66. Wel in de buurt van de PvdA, GL, CU, SP en PvdD.
Welk beeld hebben de kiezers van GL en van de PvdD? GL is die partij, die de huidige regering soms aan een meerderheid helpt. De PvdD wordt daar niet van verdacht. In de beeldvorming is de Partij voor de Dieren een typische one issue partij. Het is de partij, die opkomt voor de dieren. Tegen dierenmishandeling, liefst geen vlees eten, slachten zo pijnloos mogelijk. Tegen megastallen, tegen te veel dieren op een kleine oppervlakte. Tegen de hengelsport Tegen dieren in een circus en sommigen verwachten, dat ook verzet tegen dierentuinen er aan komt. Tsja lief zijn voor de dieren. Het spreekt kinderen aan, misschien ook de jonge kiezers. Vegetariërs en veganisten voelen zich erbij thuis. Dit wat oppervlakkige beeld doet de partij geen recht. De Partij voor de Dieren is een echte milieupartij, maar op een andere manier dan GroenLinks. Het idee van je persoonlijke voetafdruk komt naar voren en daarmee het draagvermogen van de planeet aarde. Dan hoor je ze roepen, dat we met onze huidige leefwijze vijf aardes nodig hebben en dat we dus in een enorm tempo alle hulpbronnen opmaken. Gelukkig, dat er nog zoveel landen arm zijn, zodat ze onze aardse rijkdommen niet verbrassen en het milieu vervuilen. Maar wat als ze ook tot welvaart komen? Dan zal de planeet ten onder gaan. Dan komen ook de pleidooien om de bevolkingsgroei af te remmen en de bevolking te laten krimpen. Dat geluid heb ik ook bij GroenLinks gehoord, maar het kreeg weinig weerklank. Ik vraag mij af of daardoor GroenLinkskiezers zijn overgestapt naar de Partij voor de Dieren.
Hoe is het GroenLinksmilieubeleid in hoofdlijnen? Ons milieubeleid is veel meer afgestemd op andere beleidsterreinen. Soortendiversiteit kun je bijvoorbeeld bereiken door boeren een rol te geven bij natuurbeheer. Vermindering van de bevolkingsdruk in de Derde Wereld kun je bereiken door beter onderwijs, betere medische zorg voor moeder en kind en hogere welvaart. Dan begrijpen moeders, dat ze niet meer zo veel kinderen hoeven baren als in de tijd, dat de helft van de zuigelingen jong stierf. Het belangrijkste mondiale milieuprobleem is het klimaatprobleem. Door sterk in te zetten op een duurzame energievoorziening wordt de CO2 verhoging teruggedrongen en verbetert tegelijk de energiezekerheid. Vooral via de EU wordt hieraan gewerkt. De oplossing van milieuproblemen moeten we zoeken in innovatie op allerlei terrein.
Hier zijn boeken vol over geschreven. Het zijn uiterst complexe zaken. Al die milieuproblemen lijken onoplosbaar. Dat maakt het voor GroenLinks ook zo moeilijk om de massa te overtuigen. En dan komen al die andere GroenLinksonderwerpen er nog bij. Het pacifisme in een tijd, dat de wereld in brand lijkt te staan. Een eerlijker economie, terwijl de mensen voor al een baan willen. De migratie vanuit arme gebieden en oorlogsgebieden. De mensenrechten hier, maar vooral in dictaturen buiten Europa. GroenLinks heeft overal een mening over. Probeer het als eenvoudige kiezer zonder dagblad en met een voorkeur voor sport of Tv-shows maar eens te snappen. Dan is het toch veel gemakkelijker voor die lieve geitjes of kalfjes te stemmen.
Intussen blijft het dwaas, dat twee partijen, die in werkelijkheid vaak dezelfde standpunten hebben toch gescheiden optrekken. De natuur, het milieu en alle mensen, die het moeilijk hebben verdienen beter.
Jaargang 8, Nr.354.
Mooi beschreven.
Juist met gemeenschappelijke idealen is een plezierige samenwerking plezieriger.
Jammer genoeg heeft het politieke gekrakeel te vaak de overhand.
Samenwerking i.p.v. tegenwerking geeft ook in mijn ogen mooiere resultaten.
Vriendelijke groet,