De Synode in Rome over het huwelijk

ELKE BISSCHOP MOET GAAN LUISTEREN

Mijn aartsbisschop heeft dat tot nu toe niet gedaan. De vragen van Rome heeft hij doorgestuurd naar de pastores. Die werden geacht een persoonlijk antwoord te geven. Dat moesten ze voor zich zelf houden. De samenvatting van al die reacties is evenmin openbaar gemaakt. De teneur kunnen we wel raden, nu onze aartsbisschop bij een persconferentie heeft gezegd tot de meerderheid te behoren die geen verandering wil. Er is nu niet gestemd. Dat gebeurt pas volgend jaar. Ik vraag mij dus af of er werkelijk een meerderheid is of behoren dergelijke uitspraken tot het spel om de mening van twijfelaars te beïnvloeden?

Zoals altijd hebben we te maken met de geografische verschillen tussen Noord en Zuid. In Afrika spelen geheel andere problemen dan in Europa en Noord-Amerika. Dan zijn er de verschillen tussen de meer pastoraal ingestelde bisschoppen, die zoeken naar antwoorden op de problemen van gehuwden en de dogmatisch ingestelde bisschoppen, die maar één antwoord kennen, de eeuwige waarheid zoals de kerk die altijd geleerd heeft en altijd zal blijven leren. Onze aartsbisschop behoort tot deze laatste groep. In hem herkennen we weinig van het beeld van Jezus van Nazareth zoals dat bij ons leeft.

Die Jezus van Nazareth lag nogal eens overhoop met de Schriftgeleerden, die precies meenden te weten hoe je de Schrift moet uitleggen, maar er niet echt naar leefden. Hun schijnheiligheid werd door Jezus vaak aan de kaak gesteld. Het heeft Hem het leven gekost. Hier gaat het vooral om de manier waarop Jezus omging met de zwakheid van de mens. Hij was er steeds op uit de mensen te helpen. Hij was tegenover die zwakke maar goedwillende mens vooral barmhartig. Dit geluid was bij de synode in Rome wel degelijk te horen. Toon begrip voor de mensen, die zich lang hebben ingespannen om iets goeds te maken van hun huwelijk en uiteindelijk toch tot een scheiding kwamen. Wees blij als zij nieuw geluk vinden en weiger hen zeker niet de Communie. Verplaats je in de positie van ouders van gescheiden kinderen, die hen uit alle macht steunen. Al die Roomse ellende komt ook door het verplichte celibaat. Veel bisschoppen hebben misschien wel een reëel beeld van de situatie, maar kunnen niet echt meevoelen met die schuldloos gescheiden vrouw door haar man verlaten. Naar alimentatie kan ze fluiten. Ze moet de kost verdienen voor zich zelf en haar kinderen. Als ze uitkeringsafhankelijk is mogen haar ouders haar niets toestoppen. Keihard wordt het ingehouden op haar uitkering. En als er dan een vriend komt, mag ze niet opnieuw huwen. De straf van de Kerk is dat ze niet langer de communie mag ontvangen. Ik vroeg mij af wie het zo wreed heeft kunnen bedenken, iemand geestelijk doodhongeren. Bijna even wreed als een ontrouwe vrouw stenigen.

Steeds meer mensen kiezen voor een variant op het burgerlijk huwelijk en gezien alle kerkelijk sancties bedanken ze voor het sacrament en de zegen, die de kerk over hun huwelijk afroept. Ze zijn trouw aan elkaar, voeden hun kinderen voorbeeldig op, doen veel vrijwilligerswerk en geven zo het goede voorbeeld aan hun kinderen, ze staan altijd klaar voor hun bejaarde ouders of alleenstaande ooms of tantes. Er zijn bisschoppen die het waardevolle in dergelijke verbintenissen willen erkennen. Ik kijk er met vreugde naar en ik heb zo’n idee, dat God dat ook doet en hoofdschuddend die betweters van bisschoppen in ogenschouw neemt.

Dat waardevolle zit ook in verbintenissen van homo’s en lesbo’s. Dat homo zijn geen keuze is, maar een geaardheid wil er bij sommige bisschoppen nog niet echt in. Wat van homofilie de oorzaak is weten we nog niet zo goed. Maar je wordt niet homo, je bent het. Wat zegt de kerk ervan? We mogen homo’s niet discrimineren en we moeten ze respecteren. Een hele opgaaf voor sommige Afrikaanse bisschoppen. Langdurig samenleven mag, maar dan wel celibatair. Hoe verzinnen ze het. Je mag geeneens laten merken, dat je van iemand houdt. Als twee homo’s of twee lesbo’s elkaar trouw beloven, er voor elkaar willen zijn, voor elkaar willen zorgen, dan lijkt het mij, dat God daar blij mee zal zijn. Mag je God dan vragen om hulp om het goed te houden? Dat lijkt mij wel. Gewoon Gods zegen afsmeken. Wat zou de Kerk veel mensen gelukkig maken als dat gewoon zou gebeuren.

Er zullen nu wel weer mensen zijn, die zo teleurgesteld zijn, dat ze met de kerk willen breken. Ik laat me door dit gedoe niet de kerk uit jagen. Die bisschoppen menen, dat ze het voor het zeggen hebben. De gewone kerkmensen hebben daar al lang geen boodschap meer aan. Zij zeggen: Wij zijn de Kerk. Wir sind die Kirche. We are the Church. Nous sommes l’Église. Wij zijn het volk van God.

Jaargang 7, Nr. 331.

Leave a Reply