Europees Parlement moet goed op Timmermans letten

EUROPESE REGELS SCHRAPPEN PENIBELE ZAAK

Het is een populair spelletje onder Eurosceptische politici om de dwaasheid van Europese regels uitgebreid uit de doeken te doen. Het meest recente voorbeeld is het beperken van het vermogen van stofzuigers. Fabrikanten maken graag gebruik van krachtige reclameteksten. Onze stofzuiger heeft een enorme zuigkracht. De meeste consumenten nemen dit gemakkelijk voor zoete koek aan. De zuigkracht is echter weinig afhankelijk van het Wattage van de motor. Het gaat veel meer om een goede constructie. Als je een half uur stofzuigt met een vermogen van 2000 Watt en 1000 Watt is ruim voldoende, dan verspil je in de loop van een jaar heel wat energie en dus ook heel wat euro’s. Energie wordt schaarser en thermische centrales zorgen voor meer koolzuurgas in de atmosfeer en dus een verhoogd broeikaseffect. Die honderden miljoenen stofzuigers in de gehele EU maken echt wel wat uit.

Dit is maar één voorbeeld van regelgeving waarvan de logica veel mensen ontgaat. Voor veel mensen zijn de natuurwetenschappen moeilijke stof. Er zijn ook kwalitietsregels en veiligheidsregels. Bij de productie moeten fabrikanten daarmee rekening houden. Zo kunnen zij apparaten overal in de EU verkopen. Natuurlijk kan elk land zelf die regels bedenken. Maar als ze in elk land weer anders zijn – denk aan veiligheidsstekkers – dan is er voor fabrikanten een groot probleem. Eerlijk gezegd geloof ik niet, dat er veel werk voor Frans Timmermans zal zijn.

Over deze vooral technische regelgeving zullen bedrijven niet klagen. Hun lobbyisten hebben vaak zelf ervoor gezorgd dat de regels er kwamen. Er zijn ook regels op economisch, financieel, fiscaal en administratief gebied. Ze dienen om verboden oneerlijke concurrentie tegen te gaan of om belastingontwijking of –ontduiking te bemoeilijken. Of ze maken controle mogelijk van de arbeidswetgeving. Naar mijn smaak is de regelgeving en de Europese controle op deze terreinen nog veel te beperkt. Bedrijven lobbyen uit alle macht om betere regelgeving te voorkomen en dat is dan ten nadele van hun personeel pf van de consumenten  of van de gemeenschap als geheel, van ons allemaal. Als ik Mark Rutte hoor zeggen, dat “we” zo’n last hebben van al die regeltjes, dan vraag ik mij af of hij de macht van de multinationals liever niet beheerst ziet. Grote ondernemingen kunnen een nationale regering gemakkelijk onder druk zetten en zo hun zin krijgen. Ze chanteren onze regering bijvoorbeeld met het dreigement de productie naar een lage lonen land te verplaatsen of naar een land met een gunstiger belastingklimaat. Naarmate de macht van de EU toeneemt en het Europees Parlement meer oog krijgt voor de belangen van de burgers kunnen de grote ondernemingen verplicht worden zich socialer te gedragen. Nu zie je de rijken steeds rijker worden en de armen nauwelijks minder arm. Als het de bedoeling van Mark Rutte is, dat Timmermans ervoor zorgt, dat grote ondernemingen meer vrijheid krijgen, dan ligt er een belangrijke taak voor het Europees Parlement om dat te voorkomen. Het Europees Parlement heeft op dit terrein kansen laten liggen, maar ook belangrijke successen geboekt. Er moet maar eens een club van Timmermansvolgers worden opgericht.

Jaargang 7, Nr.326.

Leave a Reply