In het septembernummer van Parochiekontakt 2003 schreef ik een artikel over allerlei berichten, die ervoor zorgen, dat het beeld van de kerk als zeer behoudend wordt bevestigd, waardoor de polarisatie weer versterkt wordt. Laat ons nu eindelijk eens met rust, zodat we opbouwend kunnen werken aan een nieuwe stijl van samen kerk zijn.

Buitenlandse stoorzenders

 

In de Nederlandse kerkprovincie wordt al enkele jaren een anti-polarisatiebe­leid gevoerd. Meningsverschillen binnen onze kerkgemeenschap zijn er vanzelfsprekend zoals in elke gemeenschap. Als we nu iedereen het zijne gunnen en toch op een fijne manier samenleven zonder elkaar te verketteren, maar juist met zorg voor elkaar kunnen we toch samen kerk, samen geloofs­gemeenschap zijn, samen proberen Christus na te volgen, ieder op eigen wijze. Ik vermoed, dat er goede adviseurs achter zitten, die proberen allerlei negatieve beeldvorming weg te nemen.

Niets geen Middeleeuws gedoe in de kerk, geen verketteren van elkaar, geen kerkverlaters, maar juist steeds meer mensen, die katholiek worden. We kunnen weer trots zijn op onze kerk en zelfbewust in de wereld staan, frank en vrij voor onze mening uitkomen. Het was ook heel duidelijk de toon van de viering van 150 jaar herstel van de bisschoppelijke hiërarchie. Mooi denk je dan en in het vorige nummer schrijven twee leden van het parochiebestuur een enthousiast verslag.

  

Maar dan……!

 

Maar dan ontzet een Duitse bisschop een priester uit zijn ambt omdat hij samen met Protestante volgelingen van Jezus Christus Zijn avondmaal ge­vierd heeft. Daarbij beroept de bisschop zich op de recente encycliek over de Eucharistie. Die lokte enthousiaste reacties uit en nauwelijks kritiek, ondanks het feit, dat nadrukkelijk samen met andere christenen het avondmaal vieren werd uitgesloten. Zou Christus nu alleen Rooms-katholieken hebben bedoeld, toen hij na het rond delen van het Brood en van de Wijn zei: “Doet dit ter mijner gedachtenis”? Ik schaam mij elke keer weer als ik kerkofficials hoor zeggen, dat het samen ingaan op de uitnodiging van Christus verboden is. Vervolgens zegt bisschop Bär, dat hij een schrijf- en spreekverbod heeft gekregen. Kerkelijke voorlichters haasten zich te zeggen, dat het slechts een broederlijke vermaning betreft zijn opvolger niet te veel voor de voeten te lopen met allerlei uitspraken. Dat hoort niet.Daar kan ik inkomen. Je hoort je niet meer met het beleid van het bisdom te bemoeien. Maar als bisschop Bär als deskundige geraadpleegd wordt over de aanstaande van kroonprins Willem Alexander, dan heeft dat toch niets met het beleid van het bisdom te maken. Ergens las ik, dat hij niet kritisch genoeg was geweest over de demonstranten tegen het pausbezoek. Dat schijnt hem te worden kwalijk genomen.  Maar als iemand nog steeds op zijn teentjes ge­trapt is, dan ga je een bisschop toch geen spreekverbod opleggen. Had hij de demonstranten, die kwamen én die juist wegbleven, wel veroordeeld, dan was bisschop Bär polariserend geweest. En polariseren is nu juist strijdig met het beleid van de Nederlandse bisschoppen. Rome snapt er nog weinig van. En het hield niet op, want midden in de komkommertijd kwam het bericht, dat Rome met instemming van de paus een document had gepubliceerd met een scherpe aanval op het homo-huwelijk en een oproep aan Rooms-Katho­lieke politici zich daartegen te verzetten. Elders heb ik al uitgebreid commen­taar geleverd *) met als teneur, dat wanneer twee homo’s of lesbo’s elkaar liefdevol trouw beloven God daar Zijn liefdevolle zegen aan zal willen ver­binden. Opnieuw ging Rome dwars tegen de opvattingen van velen binnen de Rooms-Katholieke Kerk in. De pers haakte er uiteraard vlijtig op in en op­nieuw kon onze kerk als een achterlijke groepering met verwerpelijke opvat­tingen worden neergezet. Wie wordt of blijft daar nu lid van?Natuurlijk zijn er mensen, die homofiel gedrag verwerpen of die er net zo als de paus over denken. Dat mag. De narigheid is, dat zulke opvattingen niet zelden leiden tot discriminatie of tot het mishandelen van medemensen en dan handel je in strijd met de Nederlandse wet. Het wordt tijd, dat Rome gaat beseffen, dat het polariserend gedrag tot niets leidt, integendeel. Men zou daar iets beter moeten beseffen, wat het betekent in een heterogene samenleving als de Nederlandse te leven en hoe je daar op een liefdevolle wijze de Boodschap van Jezus Christus inspirerend en succes­vol kunt verkondigen. 

John Jorna

 

 

*) Zie opiniepagina van het Utrecht Nieuwsblad van zaterdag, 9 augustus 2003. 

This entry was posted on donderdag, maart 6th, 2008 at 15:07 and is filed under Parochiekontakt en seksualiteit. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.