De toekomst van GroenLinks 2

TIJD VOOR PACIFICATIE

GroenLinks is maar een rare partij. Ondanks een krachtige pacifistische traditie wordt er voortdurend strijd geleverd. Helaas niet altijd met open vizier. Want kregen we antwoord op de vraag wie toch al die geraadpleegde gremia waren? Weten we wie lekte naar NRC Handelsblad? Wij gewone leden horen alleen maar dat Jolande Sap moest aftreden, toen via een publicatie in NRC Handelsblad bekend werd, dat het Partijbestuur of de partijleiding het vertrouwen in haar hadden verloren. Dat het Partijbestuur niet het geduld had te wachten op het onderzoek van de Commissie van Es is zeer betreurenswaardig. Het wordt het Partijbestuur terecht kwalijk genomen. Er was dus alle reden om af te treden. Maar zover had het niet mogen komen, want in een heel moeilijke situatie is de partij nu zonder bestuur.

Het is noodzakelijk, dat er binnen een week een interim bestuur is, dat zo snel mogelijk een congres voorbereidt om een nieuw bestuur te kiezen, een motie van vertrouwen in de nieuwe fractievoorzitter te behandelen en een motie, waarin een voorlopige koers wordt vastgesteld om uit de problemen te komen. Het zou goed zijn als het rapport van de Commissie van Es dan beschikbaar is, maar niet noodzakelijk.

Het belangrijkste is te gaan werken aan een andere cultuur. Geen achterbaks gedoe, loyaal aan de eenmaal uitgezette koers, prudent in de contacten met de pers, bewust zijn van de risico’s van een al te dogmatische opstelling ofwel een beetje soepel omgaan met je principes zonder ze prijs te geven. Zorgen voor een voortdurende dialoog tussen de leden onderling, tussen leden en bestuur en fractie. Naar mijn smaak zijn leden vaak naar buiten erg passief. Ze volgen alles wel, hebben er een standpunt over, ergeren zich of zijn juist erg tevreden, maar uiten het niet binnen de afdeling of de partij als geheel. Er is een periode geweest, dat ik regelmatig een opiniepeiling moest invullen. Dat zal best duur zijn, maar tegelijk ontzettend belangrijk om conflicten binnen de partij te voorkomen.

In de discussie over een duidelijke politieke visie van de partij noemde ik allerlei groeperingen binnen de partij, die elkaar vanuit heel verschillende levensvisies toch in het partijprogramma weten te vinden. Soms krijg je door al die verschillen problemen. Belangrijke principes botsen en partijleden maken dan verschillende keuzes. Sommigen zeggen, dat weigerambtenaren gewoon hun werk moeten doen. Anderen zeggen, dat je geen gewetensdwang moet uitoefenen. Die kan zich immers tegen je keren. De partij zal weer moeten leren, waarom in de Nederlandse samenleving tolerantie zo belangrijk is.

Het is moeilijk om er zicht op te krijgen, maar af en toe krijg ik de indruk, dat groeperingen streven naar een machtspositie binnen GroenLinks door belangrijke posten te bezetten. Het risico is, dat dan niet altijd de beste op zo’n post komt.

Ik had vandaag een soort rouwgevoel. Je raakt iemand kwijt, die jou dierbaar is. We zijn Jolande Sap verloren, een zeer deskundige econome, een dappere politica, een fijn mens en een vechtster tegen onrecht, dat andere mensen wordt aangedaan. De fractie zou het vertrouwen in haar hebben verloren. Terecht vroeg een partijraadslid of overwogen was juist die mensen weg te sturen, die het vertrouwen kwijt waren. In een team is iedereen verantwoordelijk voor de juist teamspirit, voor een goede samenwerking en voor het te behalen resultaat. Het is niet terecht, dat juist Jolande Sap nu tot zondebok is gemaakt. We gaan de fractie zeer kritisch volgen.

Jaargang 5, Nr. 235.

One Response to “De toekomst van GroenLinks 2”

  1. Harold Baars schreef:

    Zeer treffende analyse en rake adviezen voor de toekomst.

Leave a Reply