SOLIDARITEIT EN LEEFTIJDSGROEPEN
Verkiezingen verlopen vaak dramatisch. Jasper Fastl weet er van mee te praten. Toen nog 3% van de uitslagen binnen moest komen, ging hij slapen in de overtuiging, dat zijn vijfde zetel in de Utrechtse Staten veroverd was. Toen hij 3 maart wakker werd, waren de uitslagen van Nieuwegein binnen en daar hadden PVV en de Seniorenpartij onverwacht goed gescoord en GroenLinks bleef op vier zetels. Nieuwegein is een groeikern, die aan het vergrijzen is. Dan mag je verwachten, dat een Seniorenpartij er goed scoort. Er zijn veel mensen uit Utrecht Stad komen wonen, die daar niet voor niets zijn vertrokken. Ze zijn gevoelig voor de PVV retoriek. Utrecht Stad heeft een verjongende bevolking, waaronder veel studenten. Daar scoort GroenLinks landelijk het hoogst.
Deze verkiezingen waren extra spannend, omdat het ging om wel of niet een meerderheid voor de regeringscoalitie. Die meerderheid komt er waarschijnlijk niet. Door dat grote belang was de opkomst hoger en ook dat werkte in het nadeel van GroenLinks, dat zo’n 12.000 stemmen meer kreeg en toch op vier zetels bleef. Had GroenLinks een grotere stemmenwinst kunnen boeken?
Voor GroenLinks waren het moeilijke verkiezingen. Het landelijke boegbeeld Femke Halsema was weggevallen, maar door de opwinding rond Kunduz was haar opvolgster, Jolande Sap, veel sneller dan verwacht landelijk bekend. De voorwaardelijke instemming met de Kunduz missie leverde netto stemmenverlies op, maar het viel nog mee. Er was zelfs sprake van een zekere opluchting in de partij. Naar mijn mening is dat gevaarlijk. Er is immers meer aan de hand.
Aan het slot van die provinciale ledenvergadering merkte een senior lid uit Woerden op, dat hij de flirt met D66 maar niets vond. Wat willen we nu eigenlijk? Willen we linkse samenwerking, dus met SP en PvdA of willen we liberaal progressieve samenwerking, dus met D66? Je kunt de situatie in Nederland niet zo maar vergelijken met die in Duitsland. De Grünen zijn daar naar het midden opgeschoven, maar blijven wel fel tegen kernenergie. Ze vervreemden zich niet van de groene kiezers en ook niet van de pacifisten, die door de relatie met kernwapens tegen Atomkraftwerken zijn. D66 is een partij, die keer op keer groene principes verraadt en niet bepaald pacifistisch genoemd kan worden. Ook in sociale kwesties zijn ze vaak erg pragmatisch en vinden keer op keer, dat de mogelijkheid van efficiëntiewinst bezuinigingen rechtvaardigt. Alsof je tot in het oneindige efficiënter kan gaan werken. GroenLinks wekt ook bij herhaling de indruk de belangen van ouderen een lage prioriteit te geven. Je merkt maar zelden, dat ze voor de ouderen opkomen en ze roepen, dat de opvang van de vergrijzing onbetaalbaar zal blijken. Bij kandidaatstellingen krijgen ouderen weinig steun. Dat overkwam Michel van Hulten, die nu een van de stemmentrekkers van de Seniorenpartij bleek. Ik vrees, dat GroenLinks daardoor stemmen is kwijt geraakt.
Het ontslagrecht is ook zo’n kwestie, die ons stemmen kost. Het streven om mensen niet blijvend in een afhankelijkheidssituatie te houden is prima. Hoe eerder weer aan de slag, hoe beter. Maar intussen zijn er duizenden oudere werklozen, die weten nooit meer een baan te zullen krijgen. Dan lezen ze in de GroenLinkse plannen, dat als ze binnen een jaar geen baan hebben, de gemeente hun een baan op tenminste minimumniveau garandeert. En vooral die ouderen herinneren zich de verhalen van hun ouders en grootouders over de werkverschaffing in de dertiger jaren. Werklozen werden gedwongen om zandverstuivingen te bebossen of het Amsterdamse Bos of de Nijmeegse Goffert aan te leggen en dan niet met machines, maar met de kruiwagen en de schop. Nog tientallen jaren bleef de leuze: “Werkverschaffing, dat nooit meer!” en zie waar komt GroenLinks mee…..? De angst is gezaaid en die neem je niet zomaar weg.
Er spelen in onze partij dus nogal wat controversiële zaken. Daarover is geen echte discussie. En zeker niet tussen de generaties. De mening van de leden wordt – voor zover ik weet – ook niet gepeild. Zo laat men zich bij elke verkiezing weer onaangenaam verrassen. Leer er nu eens iets van!
Jaargang 4, Nr. 157.
Zonder eerst naar onze natuurlijke bondgenoten te kijken wil ik juist intern een inhoudelijke politieke discussie voeren.
Zonder te kijken naar de juiste marketingsstrategie wil ik liever een open en inhoudelijk politieke discussie voeren.
Jammer genoeg worden de traditionele pijlers van GroenLinks te veel vergeten. Alsof er onvoldoende besef is van de partijgeschiedenis.
Ik sluit mij dus volledig bij dit blog aan!
Vriendelijke groet