John Ch.M. Jorna

Kraampraat 3: Top down 

De komende weken zal mijn Column van de Week gewijd zijn aan gesprekken, die wij tijdens de komende verkiezingscampagne gaan voeren bij onze kramen op markten en bij winkelcentra. Het leukste is, dat er altijd weer mensen komen, die van die vastgeroeste meningen hebben. Je begint met belangstellend te luisteren. Je bent immers geïnteresseerd in de mening van de kiezer.

De Europawerkgroep biedt afdelingen aan hen te adviseren bij de verkiezingscampagne. Dat kan inhouden het leren voeren van dergelijke gesprekken. 

Goede morgen mijnheer, bent u geïnteresseerd in onze folder. Waar gaat het over? Over de verkiezingen voor het Europees Parlement. Och mijnheer, waarom zou ik gaan stemmen? Van mij trekken die hoge heren zich toch niets aan. Ze spelen de baas. In ons eigen land hebben we toch niets meer te vertellen. Daar zit wat in, in wat u zegt. Een heel groot deel van de wetten en regels, waaraan wij ons moeten houden komen uit Brussel. Daar zit het bestuur van de Europese Unie, maar dat weet u natuurlijk wel. Maar weet u ook wie die Europese wetten moeten goedkeuren? Nou eigenlijk niet zo goed. Vertel eens. Nou, de meest wetten moeten goedgekeurd worden door een Raad met van elk land een minister. Maar ook het Europees Parlement moet die wetten goedkeuren. En wie zitten in het Europees Parlement? Juist, mensen, die door u en door mij gekozen zijn.  

Ja, maar als ik het er nou niet mee eens ben??? Tsja, als heel veel Nederlanders het er niet mee eens zijn, dan zouden ze via de Tweede Kamer kunnen zeggen, dat de minister in de Raad moet tegen stemmen. En er is nog een mogelijkheid. Als flink wat parlementen van lidstaten zeggen, dat Europa zich niet met dat onderwerp moet bemoeien, dan kunnen we het per land gaan regelen. Met een moeilijk woord heet dat subsidiariteit. Je moet de dingen regelen zo dicht mogelijk bij de mensen. Dus het gras maaien in het plantsoen regelt onze gemeente zelf. En Europa bemoeit zich evenmin met het Nederlandse onderwijs. 

Maar, meneer, dat hele Europa gaat mij vaak boven m’n pet. Het zijn altijd weer de hoge heren, die alles bedisselen. Dat is de gemeente zo en in Den Haag en bij Europa is het net zo. U hebt gelijk en u hebt niet gelijk. Er zijn mensen, die maken van de politiek of van besturen hun vak. Een burgemeester bijvoorbeeld. Stel nu, dat u in de buurt veiliger verkeer wilt. Wat gaat u doen? Misschien een brief schrijven naar de burgemeester? Heel goed meneer. Maar als ze u met een kluitje in het riet sturen, wat dan? Effe denken! Wacht, ik weet het: Ik gaat naar de buurtvereniging. Heel goed meneer.

Zo gaat het in Europa ook. Willen we veiliger voedsel, dan trekt de Consumentenbond aan de bel. Willen de boeren betere prijzen voor de melk? Dan vragen de boerenbonden de melkproductie te beperken en dan krijg je hogere prijzen. Leuk voor de boeren en eerlijker ook. Zo heb je fabrikanten en die krijgen in elk land weer met andere kwaliteitseisen te maken. Ze hebben in Brussel een mannetje zitten en die gaat met een lijstje eisen, dat een paar fabrikanten samen hebben opgesteld, naar ambtenaren en parlementsleden en na flink wat lobbyen komt het zo ver. Er komt een Europese richtlijn met voor heel Europa dezelfde kwaliteitseisen. Nu hoeven de fabrieken niet voor elk land een net iets ander product te maken. Daar zit wat in meneer.  

Europa is toch wel handig. En het komt niet allemaal van boven. Mag ik een foldertje van u. Heb ik nog wat te lezen ook en kan ik m’n zwager tenminste van repliek dienen, als die weer ligt te zaniken over Europa.

Jaargang 2. Nr. 1.

Kraampraat 2: Welvaart 

De komende weken zal mijn Column van de Week gewijd zijn aan gesprekken, die wij tijdens de komende verkiezingscampagne gaan voeren bij onze kramen op markten en bij winkelcentra. Het leukste is, dat er altijd weer mensen komen, die van de vastgeroeste meningen hebben. Je begint met belangstellend te luisteren. Je bent immers geïnteresseerd in de mening van de kiezer.

De Europawerkgroep biedt afdelingen aan hen te adviseren bij de verkiezingscampagne. Dat kan inhouden het leren voeren van dergelijke gesprekken. 

Mijnheer, mag ik u deze folder aanbieden? Waar gaat het over? Over Europa. Op 4 juni zijn er weer verkiezingen. Praat mij niet over Europa. Het kost ons alleen maar geld. En onze Zalm had dat door en hij heeft het voor elkaar gekregen, dat we effe een miljardje minder te betalen hadden. Kun je nagaan….Ik zeg: Nou meneer, u hebt er verstand van. Ja, als ze aan mijn centen komen, dan pas ik wel op. Gelijk hebt u, meneer. Maar weet u ook, dat we eerder enorm geprofiteerd hebben. Onze boeren haalden bergen Europees subsidiegeld binnen en zo bleef ons eten ook nog redelijk goedkoop. Dus we profiteerden er allemaal van. Nou dat zal dan wel voor mijn tijd zijn geweest. Ja, dat denk ik ook. Kijk meneer, het zat zo. We produceerden in Europa eigenlijk te weinig voedsel. Toen nog de EEG zorgde er voor, dat de productiviteit in de landbouw flink toenam. Al snel was er overproductie. De pakhuizen met melkpoeder, boter, kaas en vlees waren overvol. Toch kregen de boeren een gegarandeerde prijs. Wat niet zo leuk was, dat de overschotten vervolgens tegen erg lage prijzen werden uitgevoerd en vooral de boeren in de Derde Wereld hadden daar last van. Die konden hun eigen spullen niet meer kwijt. Toen kwam de Nederlandse Eurocommissaris Mansholt met een plan. De overproductie werd tegengegaan. Kleine boeren kregen de kans iets anders te gaan doen en zo kregen we grotere bedrijven en de boeren een redelijk inkomen en het voedsel bleef betaalbaar. 

Allemaal mooi meneer, maar ik ben geen boer. Ik werk op een fabriek. Zo, dat is interessant. En waar verkopen jullie je spullen? Onze machines vind je overal in Nederland, maar we exporteren ook heel veel, eigenlijk naar heel Europa. De laatste tijd nog meer, want we verkopen nu ook in Tsjechië en Hongarije en Polen en straks komen er nog meer landen bij. Ja, zeg ik, dat is toch wel mooi, dat de Europese Unie zo groot geworden is. Jullie verdienen er goed aan. Had u het ook al eens op die manier bekeken? Nou u het zegt…., eigenlijk niet. Ja en Nederland heeft die export hard nodig. Hoe zo meneer? Nou kijk, wij hebben geen ijzererts voor de hoogovens, we hebben maar het weinig aardolie. We produceren geen sinaasappelen, citroenen, bananen, dadels, geen koffie, thee en cacao en nauwelijks computers of mobieltjes. Dus we moeten om dat allemaal te betalen ook veel exporteren. Tsja, u hebt gelijk meneer. Ja en weet u nou wat het mooie is? We kunnen door Europa veel gemakkelijker exporteren, want er zijn geen grenzen meer in Europa. We hoeven nergens meer invoerrechten te betalen en een ander land kan de grens niet meer sluiten voor onze kaas of de machines van uw fabriek. Ja, daar verdienen we goed aan.  

We zijn echt een stuk welvarender geworden door de Europese Unie. Nou bedankt meneer! Ik heb weer wat geleerd. Hebt u ook nog andere folders? Ik neem er eentje extra mee voor mijn dochter. Kan ze gebruiken voor de’r werkstukken op school. Prettig weekend meneer en tot volgende week. Ga ik weer een bloemetje kopen voor mijn vrouw.

Kraampraat 1: De Euro 

De komende weken zal mijn Column van de Week gewijd zijn aan gesprekken, die wij tijdens de komende verkiezingscampagne gaan voeren bij onze kramen op markten en bij winkelcentra. Het leukste is, dat er altijd weer mensen komen, die van de vastgeroeste meningen hebben. Je begint met belangstellend te luisteren. Je bent immers geïnteresseerd in de mening van de kiezer. 

Meneer, praat me niet van Europa. Ik heb er zo de schurft aan. We zijn niet meer baas in eigen land en alles wordt maar duurder. Hoe zo, vraag je onschuldig? Nou, dat zal jij niet weten. Dat komt door de euro natuurlijk! Oh ja natuurlijk, maar die is er toch al een hele tijd. Ja, wat je vroeger voor een gulden kocht, kost tegenwoordig een Euro. Maar ik verdien niet evenveel euro’s als guldens vroeger. Ik ben er zwaar op achteruit gegaan. Ja, dat moet dan wel. Maar hoe zou dat nou gekomen zijn? Allemaal stiekemigheid. Ze dachten, dat wij niet kunnen rekenen. Maar wat werd er dan allemaal duurder? Nou bijvoorbeeld een biertje in de kroeg. Ja, dat weet ik, want tegelijk met de Euro begonnen de nieuwe hogere CAO-lonen en dat merk je dan. Maar er werden veel meer dingen duurder. Klopt, zeg ik, de BTW of een milieubelasting ging omhoog. Is uw loon de afgelopen jaren omhoog gegaan? Nou ja, dat was nodig ook. Precies, het was nodig, maar vaak merk je dat in de prijzen. 

Weet je nog dat de benzine afgelopen zomer zo vreselijk duur was? Of ik dat weet. Ik zal je vertellen hoe dat kwam. India en China werden welvarender. Daar kwamen ook steeds meer auto’s. Dus was er al vlug een tekort aan benzine en dan gaan de prijzen omhoog. Snapt u? Maar het had nog veel erger kunnen zijn. Want de prijzen voor ruwe olie zijn in dollars. Voor ons was de dollar goedkoop en de olie dus ook. Dat kwam omdat de Euro een harde munt is. Dat is een munt, die zijn waarde houdt. Als we nog guldens gehad hadden, was de benzine waarschijnlijk nog duurder geworden. Nu de economie steeds meer krimpt, wordt er minder olie gebruikt en zie; de benzine is weer goedkoop. 

Gut, meneer, u weet er veel van. Als ik eerlijk ben; de euro heeft ook voordelen. Als ik nu naar mijn Spaanse strandje trek, hoef ik geen peseta’s meer te kopen en merk ik meteen, als ze daar in Spanje de pils te duur verkopen, want, tja, het is daar zo heet, dat je veel moet drinken. Nou, zeg ik, wij maakten een reis rond de Oostzee. We kwamen door tien landen en zeven ervan hebben de Euro nog niet. Dus elke keer weer pinnen of wisselen en maar zorgen, dat je niet te veel van dat geld over hield, want daar krijg je weinig voor. Het was een mooie reis, maar ik hoop, dat ze daar toch vlug met de Euro mogen beginnen. Maar mag ik u deze folder meegeven? En vergeet niet te gaan stemmen op 4 juni.

De overeenkomst tussen atheïst Max Pam en aartsbisschop Willem Eijk van Utrecht 

Volkskrant columnist Max Pam getuigt regelmatig van zijn ongeloof in het bestaan van een God. Willem Eijk getuigt juist van zijn geloof in een God. Wat is dan de overeenkomst? Zij gaan beiden uit van eenzelfde beeld van God. God is voor hen een alwetende, almachtige, alziende God, een strenge en straffende God. Een God, die verbeeld werd door een driehoek met middenin het alziende oog. Het tragische is, dat dit Godsbeeld bij de meeste Rooms-katholieken in zijn bisdom nauwelijks meer bestaat. Voor hen is God een goede vriend, die temidden van hen woont, een zorgzame vader, die er voor hen is en die ze kunnen vertrouwen. Jammer voor Max en zijn kornuiten, maar zij vechten tegen windmolens en jammer voor Willem Eijk, want hij is als de leraar, die voor de klas staat uit te leggen, van alles op het bord schrijft en niet merkt, dat de klas al leeg is. Vijf minuten geleden is immers de bel gegaan. 

Afgelopen weken besteedden de kranten opmerkelijk veel aandacht aan kerkelijk nieuws  Dat moest dus wel negatief nieuws zijn. De Rooms-katholieke Kerk weerspiegelt de samenleving. Er zijn progressieve mensen, die geloven in een geleidelijke evolutie van de kerk en conservatieve mensen, die geloven, dat de kerk alles bij het oude moet houden en die nogal dogmatisch zijn ingesteld. De grote groep zal het allemaal een zorg wezen. Intussen proberen de paus en de andere bisschoppen de kudde bijeen te houden. Dat valt niet mee, want een schaap wil graag naar dat aantrekkelijke groene hapje iets verderop. En andere schapen willen maar het liefst weer snel naar de veilige schaapskooi, waar ze veel voer verwachten. 

Binnen de leiding van de Rooms-katholieke Kerk hebben conservatieven veel invloed. Zij hebben ervoor gezorgd, dat er vooral conservatieve bisschoppen zijn benoemd. Zo staat een mogelijke oppositie buiten spel en dat ondergraaft uiteraard stevig het dogma van de onfeilbaarheid van de paus samen met de bisschoppen inzake geloofszaken. Tijdens het Tweede Vaticaanse Concilie kregen een aantal conservatieve bisschoppen niet hun zin en zij vormden een aparte groep onder leiding van bisschop Levebvre. Die heeft toen vier priesters tot bisschop gewijd. Na de benoeming van Paus Benedictus XVI zocht deze groep, de Pius X broederschap, weer toenadering. Hun generaal-overste had meerdere gesprekken met de paus en dat liep uit op het besluit de excommunicatie van deze bisschoppen op te heffen. ’s Morgens was het besluit ondertekend en ’s avonds zond de Zweedse TV een interview met een van de vier, bisschop Williamson uit, waarin hij de Holocaust ontkende. De broederschap is fel tegen de toenadering tussen de katholieke kerk en het jodendom. Dat zorgde voor wereldwijde verontwaardiging. De paus had vanzelfsprekend moeten weten, dat de broederschap antisemitische ideeën heeft, maar de verantwoordelijke mensen uit de Curie hadden de paus moeten waarschuwen. Die verantwoordelijke curieleden moeten maar missionaris in Congo of Alaska worden. De bezem moet door de Curie, het kerkelijk ambtenarenapparaat  En de broederschap Pius X zal, ook volgens de kerkleiding echt alle besluiten van her tweede Vaticaanse Concilie moeten onderschrijven. Zo zou alle opschudding ervoor kunnen zorgen, dat de conservatieven in de Rooms-katholieke Kerk hun toon matigen. Of het zal gebeuren? Soms gebeuren wonderen, zelfs in de kerk. 

Aan het overgrote deel van de katholieken gaan dit soort rellen voorbij. Maar gelukkig ook. Zij gaan gewoon door met hun vrijwilligerswerk in hun parochie. Zij zijn er voor hun gemeenschap en voor de wereld en volgen het voorbeeld na van Jezus van Nazareth. Zij moeten zich niet laten ontmoedigen door allerlei negatieve berichtgeving. Ze kunnen een positieve kracht zijn in de samenleving als ze opkomen voor de hulpbehoevenden, de zieken, de eenzamen,  de uitkeringsgerechtigden en de werklozen, het milieu en de vrede, de verslaafden, de gevangenen en vervolgden en de asielzoekers. Alleen, je moet niet verwachten, dat je daarmee in de krant komt. Gelukkig maar.